افراد متخصص فرق بین خودروهای دوکلاچه و معمولی را می دانند، در یک سیستم معمولی راننده با فشردن پدال کلاچ و استفاده از اهرم دست دنده، دنده را تعویض می کند و در سیستم اتوماتیک با استفاده از چند کلاچ و یک مبدل گشتاور و چرخ دنده های سیاره ای همه عملیات تعویض دنده انجام می شود. سیستم دیگری مابین این دو وجود دارد که ترکیبی از بهترین ویژگی های هر دو سیستم را فراهم می کند. این سیستم انتقال قدرت دو کلاچه است که به آن، سیستم انتقال قدرت شبه اتوماتیک، سیستم دستی بدون کلاچ یا سیستم انتقال قدرت مکانیکی اتوماتیک شده هم گفته می شود. 

در خودرو های مسابقه ای استفاده از سیستم های شبه اتوماتیک مانند گیربکس دستی همیشگی است اما در خودروهای معمولی تکنولوژی نسبتا جدیدی است.

در این گفتار ضمن آموختن نحوه عملکرد سیستم، انتقال قدرت دو کلاچه، آن را با سیستم های دیگر مقایسه خواهیم کرد. همچنین نیاز سیستم انتقال قدرت آینده را بررسی خواهیم کرد. سیستم انتقال دو کلاچه کار دو گیربکس مکانیکی را با هم انجام می دهد. برای درک بهتر این موضوع بهتر است طریقه عملکرد گیربکس معمولی را مرور کنیم. وقتی راننده می خواهد مبادرت به تعویض دنده کند، ابتدا باید پدال کلاچ را بفشارد. در این سیستم کلاچ رابطه بین موتور و گیربکس را قطع می کند و از انتقال قدرت به چرخ ها جلوگیری می کند. سپس راننده با دست، دنده مورد دلخواه را انتخاب می کند. در این مرحله حلقه دندانه داری به نام دور دو چرخ دنده را هماهنگ می کند. این اجزا، مکانیزم های هماهنگ -synchronizer- کننده دور نامیده می شوند. این مکانیزم دنده ها را قبل از این که با هم درگیر شوند هم سرعت می کند تا از خرد شدن چرخ دنده ها جلوگیری شود. وقتی که چرخ دنده جدید درگیر شد، راننده پدال کلاچ را رها می کند. با این کار دوباره موتور به گیربکس وصل می شود و نیرو مجددا به چرخ ها منتقل می شود. پس در یک سیستم انتقال قدرت معمولی، جریان دائمی قدرت از موتور به چرخ ها وجود ندارد. قطع و وصل شدن جریان قدرت پدیده ای را به نام torque- interrupt یا- shift shock شوک ناشی از تعویض دنده- به وجود می آورد. اگر راننده کار آزموده نباشد، سرنشینان خودرو در ضمن تعویض دنده به جلو و به عقب پرتاب شده و تکان های شدیدی به آن ها وارد می شود که مطلوب نیست. یک گیربکس دو کلاچه از دو کلاچ استفاده می کند و در عین حال پدال کلاچ ندارد، کنترلرهای الکترونیکی و هیدرولیکی پیچیده ای کلاچ ها را کنترل می کنند در سیستم انتقال قدرت اتوماتیک هم گونه است. در DCT - سیستم انتقال قدرت دو کلاچه- کلاچ ها مستقل از هم عمل می کنند. یک کلاچ، چرخ دنده های فرد را کنترل می کند و دیگری چرخ دنده های زوج. با استفاده از این شیوه دنده بدون قطع جریان نیرو از موتور به چرخ ها تعویض می شود. این سیستم به شکل زیر عمل می کند:

رانندگان می توانند حالت اتوماتیک کامل را برای خودروی خود انتخاب کنند و تمام وظایف تعویض دنده را به کامپیوتر محول کنند. در این حالت رانندگی بسیار شبیه به رانندگی با DCT خودروی مجهز به گیربکس اتوماتیک است. چون ترتیب یک چرخ دنده را درگیر و دیگری را از درگیری خارج می کند. این امر سبب کاهش شوک ناشی از تعویض دنده- shift shock- می شود. مهم تر از همه تعویض دنده تحت نیرو انجام می گیرد. یعنی یک جریان قدرت ثابت و پایدار بین موتور و چرخ ها همواره وجود خواهد داشت. مکانیزمی متشکل از دو شفت با جدا کردن چرخ دنده های فرد و زوج تمام موارد فوق را ممکن می سازند. در ادامه در مورد این دو شفت توضیح خواهیم داد.

یک شفت دو قسمتی در مرکز DCT قرار دارد. بر خلاف گیربکس های معمولی که همه چرخ دنده ها روی ورودی قرار دارند، DCT یک شفت چرخ دنده های زوج و فرد را به وسیله دو شفت ورودی از هم جدا می کند. شفت خارجی به صورتی سوراخ شده که محفظه ای را برای شفت داخلی فراهم می کند و شفت داخلی در آن قرار می گیرد. شفت خارجی به چرخ دنده های دو و چهار وصل است و شفت داخلی به چرخ دنده های اول، سوم و پنجم متصل است.